-
1 prawić
глаг.• говорить• оплатить* * *1) (rozprawiać) говорить, рассуждать, толковать2) prawić (komplementy) отпускать (комплименты)3) prawić (morały) читать (мораль)rządzić, kierować, sterować править (управлять)kierować (samochodem) править (машиной)poprawiać, prostować править (выпрямлять, исправлять) -
2 править
-
3 grzeczność
сущ.• благосклонность• вежливость• внимание• внимательность• изящество• любезность• обаяние• приветливость• привлекательность• радушие• учтивость* * *grzecznoś|ć♀ вежливость, любезность;przez \grzeczność из любезности; zrobić (wyświadczyć) \grzeczność оказать услугу, сделать одолжение; prawić \grzecznośćci говорить любезности
+ uprzejmość* * *жве́жливость, любе́зностьprzez grzeczność — из любе́зности
zrobić (wyświadczyć) grzeczność — оказа́ть услу́гу, сде́лать одолже́ние
prawić grzeczności — говори́ть любе́зности
Syn: -
4 gwarzyć
глаг.• беседовать• болтать• говорить• поговорить* * *несов. 1. болтать, разговаривать, беседовать;2. уст. рассказывать+1. gawędzić 2. opowiadać, prawić
* * *несов.1) болта́ть, разгова́ривать, бесе́довать2) уст. расска́зыватьSyn: -
5 kazanie
сущ.• проповедь* * *kazani|e☼ проповедь ž; поучение;prawić (wygłaszać) \kazanie читать проповедь;
palnąć (wyciąć) komuś \kazanie перен. прочесть нотацию кому-л.;● siedzieć jak na niemieckim (tureckim) \kazanieu ничего не понимать, сидеть как дурак (дурак дураком)
* * *спро́поведь ż; поуче́ние- siedzieć jak na tureckim kazaniuprawić (wygłaszać) kazanie — чита́ть про́поведь
-
6 komplement
сущ.• комплимент* * *♂, Р. \komplementu 1. комплимент;prawić \komplementy, sypać \komplementami говорить комплименты;
2. биол. комплемент+1. pochlebstwo 2. dopełniacz
* * *м, Р komplementu1) комплиме́нтprawić komplementy, sypać komplementami — говори́ть комплиме́нты
2) биол. комплеме́нтSyn:pochlebstwo 1), dopełniacz 2) -
7 morał
сущ.• мораль* * *♂, Р. \morału мораль ž, нравоучение ň\morał, \morał bajki мораль басни;prawić \morały читать нравоучения
* * *м, Р morałuмора́ль ż, нравоуче́ние nmorał bajki — мора́ль ба́сни
prawić morały — чита́ть нравоуче́ния
-
8 prawica
сущ.• десница• право• правота* * *prawic|a♀ 1. полит. правое крыло, правые группировки;2. книжн. десница; ро \prawicaу одесную* * *ж1) полит. пра́вое крыло́, пра́вые группиро́вки2) книжн. десни́цаpo prawicy — одесну́ю
См. также в других словарях:
prawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, prawićwię, prawićwi, prawićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle: mówić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawić kazania. ZOB. pleść [i syn.] androny {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}prawić {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prawić — ndk VIa, prawićwię, prawićwisz, praw, prawićwił, prawićwiony przestarz. «mówić, wypowiadać coś, rozprawiać o czymś, zwykle długo, rozwlekle, z namaszczeniem; wygłaszać uroczyście, przemawiać» dziś zwykle we fraz. Prawić (komuś) komplementy,… … Słownik języka polskiego
prawić morały [kazania] — {{/stl 13}}{{stl 33}} wypowiadać, dawać, zwykle nudne i bezużyteczne umoralniające nauki, pouczenia, rady; strofować :{{/stl 33}}{{stl 10}}Starzy umieją tylko prawić morały. Prawić komuś kazania na temat odpowiedzialności. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Old Polish language — Old Polish ięzyk Polſki Pronunciation [ˈjɛ̃zɨk ˈpɔlski] Spoken in Central and Eastern Europe Extinct developed into Middle Polish by the 16th century … Wikipedia
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
androny — blp, D. andronynów «głupstwa, brednie, banialuki» Prawić, pleść androny. ‹może z wł.› … Słownik języka polskiego
czułostka — ż III, CMs. czułostkatce; lm D. czułostkatek częściej w lm «czułe słówko, czuły zwrot» Prawić komuś czułostki … Słownik języka polskiego
duby — blp, D. dubybów daw., dziś tylko w wyrażeniu: Duby smalone «brednie, głupstwa, androny» Prawić, pleść duby smalone. Dziewczyna duby smalone bredzi, a gmin rozumowi bluźni. (Mickiewicz) ‹ruskie› … Słownik języka polskiego
duser — m IV, D. u, Ms. dusererze; lm M. y zwykle w lm, przestarz. «komplementy, czułe słówka» Prawić dusery. ‹z fr.› … Słownik języka polskiego
grzeczność — ż V, DCMs. grzecznośćści 1. blm «taktowny, delikatny, świadczący o dobrym wychowaniu stosunek do ludzi; uprzejmość; także: posłuszne, spokojne zachowanie się dziecka» Nadskakująca, sztuczna, uprzedzająca, wyszukana, zdawkowa grzeczność.… … Słownik języka polskiego
kazanie — n I 1. rzecz. od kazać. 2. lm D. kazaniezań «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych, zwykle w czasie nabożeństwa; tekst pisany takiego przemówienia» Kazanie o miłości bliźniego. Mieć, wygłosić kazanie. ◊ Siedzieć, czuć się, być jak… … Słownik języka polskiego
